viernes, 8 de agosto de 2008

MUMBAY (SONRISAS DE BOMBAY)


Equipo,
'aix'o rutlla' que dicen en mi tierra,
esta manyana a las 7.30 ya estabamos en pie para ir a WORLI a reunirnos con el genial JAUME SANLLORENTE, fundador de Sonrisas de Bombay y su peacho colaboradora ANA, hemos tenido el lujo y el honor de conocer de primera mano el estado de uno de los proyectos de SONRISAS (el lunes continuaremos con alg'un otro), y precisamente eso (SONRISAS) es lo que hemos visto en todos esos ninyos y personal co0laborador de la ONG, una rectisima educaci'on que de no ser por JAUME y su equipazo, esos ninyos seguir'ian el destino de las mafias de Bombay (junto con BANGOK las ciudades que m'as recaudan con la explotaci'on de esos cuerpecitos indefensos), total, que hemos alucinado, TATIANA, BERNAT y YO. Despu'es nos hemos ido a comer a un buen restaurante, un poco picante pero soportable.

JAUME, gracias por su trato, y tu humildad, te admiramos....NO TE DETENGAS!

Un beso fuerte a todos,

Pablo

(gracias por vuestros mensajes)












8 comentarios:

Anónimo dijo...

Bernat! el bar va perfecto!
Un abrazo muy fuerte para todos!!
Cuidaros!

POL dijo...

Suerte que soldarik s'olo cuenta con los buenos entre sus filas,

abrazo Arturo,

(al jefe te lo cuido yo, tate tranquilo)

Pablo

Anónimo dijo...

Otro para ti Arturo!!
Por aqui va todo muy bien, las condiciones no son faciles pero nada que ver con Africa asi que ningun problema.
Estos dias hemos estando viendo los proyectos de Jaume Sanllorente de Sonrisas de Bombay y ha sido genial y un lujo como nos han recibido y la dedicacion con la que nos lo han ensenado todo (una abracada Jaume desde aqui per si ho llegeixes i una altra per tu Anna que estas fent una molt bona feina).

Hasta pronto!!!

Bernat

Anónimo dijo...

Te queremos

Papá & Familia dijo...

Estimat fill, fins avui no he pogut enviar-te els meus comentaris. No savia con fer-ho, però avui el teu germà Salvador, m´ha ensenyat con fer-ho: ja estic salvat! Em moria de ganas d´entrar en el teu blog: veia magnifics comentaris del teus amics (i el molt efectuós de una tal "blankita").
Aquí estem la mar de bé: banys de mar, bici, alguns sopars, etc. Jo ja he acavat un llibre ("La importancia ed ser abuelos") i m´estic fican amb el pròxim.
Tots, a casa, esperem que estiguis molt bé i sapigas cuidar-te.
Reb una forta abraçada i molts petons de part de tota la família. Seguirem en contacte.

Papà

Silvia dijo...

Pero que envidia primito!! Con lo que me gustaria estar alli contigo viviendo nuevas aventuras. Cuidado con tus locuras......... si, si, todavia no he olvidado esos huevos revueltos en la estación de tren...

Besitos de tu prima, Silvia

POL dijo...

Pap'a y prima,

pues aki andamos bernat y yo tirando palante nuestras locuras, ahora estamos en Nashik, un pueblecito (3millones de habitantes) de la provincia de Mumbay, estamos alojados en casa de Digambar (primo de Asha Mir'o), viviendo con la familia, todo muy autentico, hoy un dia tremendo sin lluvia, aunque las anteriores 2 semanas el monzon no ha parado. Hemos estado en el horfanato donde su papa la dej'o hace ya unos anyitos, hemos estado con las monjas que la cuidaron, estamos viendo aqu'i con el brother Bernat de que manera podemos ayudar a esta gente desde Espanya. Estuvimos CON Federico Sopenya, jesuita que lleva nada menos que 60 anyos en Nashik defendiendo los derechos de los adivasis (tribus indias originarias).

ATENTOS A LAS NOTICIAS que os vamos enviando!, ganas de volver a Calcuta,

papa deixa els llibres que ak'i com a pediatra demanan la teva presencia, dema donarem un concert de guitarra per les nenes de l'orfanat on estava l'asha, amb resposta al concert quie ens han donat a mi i al Bernat avui.

Tot cap endavant,

PETONS a tots!

Anónimo dijo...

La del París-Londres me ha preguntado por ti y le he contado que estabas haciendo el indio, cosa que no le ha extrañado en absoluto. Le he pedido medio bocata de butifarra negra y ella me ha servido dos mitades en platos diferentes, como cuando vamos juntos. Pero no me he atrevido a corregirla. Se la veía tan afectada, a a la pobre...

Al final me he comido los dos y he pagado sólo el mío. El otro ya lo pagarás tú cuando vuelvas...

Cuídate, que Balmes te echa de menos!